Sigurd von Koch (1879−1919)

Die wilden Schwäne

Print

1. Der Frühlingsregen / Vårnattsregnet (Thu-Fu)
2. Das Los des Menschen / Människans lott (Khong-Fu-Tse)
3. Die wilden Schwäne / De vilda svanarna (Ly-y-Han)

  • Year of composition: 1918
  • Work category: Voice and piano
  • Text author: Thu-Fu, Khong-Fu-Tse, Ly-y-Han (German trans. by Hans Bethge)
  • Dedication: Madame Charles Cahier gewidmet
  • Duration: Approx. 5-10 min
  • Detailed duration: 2.56 - 2.01 - 2.54 (Anne Sofie von Otter)

Examples of printed editions

Nordiska musikförlaget
N.M.S 98

  • Location autograph: Musik- och teaterbiblioteket

Description of work

1. Andantino B major, B minor 4/4 (C)
2. Andante lugubre B minor, C major, B major 4/4 (C), 2/4
3. Allegro molto B minor 3/4, 2/4, 4/4 (C)


Libretto/text

1. Der holde, liebe Frühlingsregen weiß, wann die Natur ihn sich ersehnt. Er naht, und neues Leben blüht in seiner Spur.

Er hat die Nacht gewählt zu seiner Ankunft, er kam auf einem weichen, warmen Winde und netzte alles sanft mit seinem Tau.

Die Wolken lagen gestern abend dunkel über dem Weg, der mich nach Hause führte, einzelne Lichter blinken auf dem Strom.

Nun in der Frühe leuchten alle Felder, der Himmel lacht, und süßer Duft der Blumen quillt wohlig aus den kaiserlichen Gärten.

2. Der Glut des Sommers folgt des Herbstes Kühle dem Schneefeld folgt des Lenzes Blumenbeet; die Sonne hebt sich rosig in der Frühe, und rosig ist ihr Bildnis, wenn sie geht.

Die Bäche drängen in das Meer. Die Zeiten erneuern sich. Mit jedem Tagbeginn glänzt neu das Sonnenlicht, und unaufhörlich treibt neues Wasser durch die Ströme hin.

Der Mensch lebt einmal, - nimmer kehrt er wieder, sein Dasein ist ein Lufthauch, der zerfließt; die Summe seines Lebens ist ein armer, verfallener Hügel, darauf Unkraut sprießt.

3. Noch ist der Glanz der Frühe nicht erschienen ich höre wie der Wind am Fenster rüttelt, und meine Träume schwinden ganz dahin.

Ein grauer Regen düstert in der Landschaft. Der Nebel weht, der Fluss wälzt schwere Wogen doch meinen Jammer wälzt er nicht hinweg.

Auf meines Umhangs dunkeln Tuche schimmer der Regen meiner bitterlichen Tränen; die wilden Schwäne schreien unter mir.

Ich schüttle meine armen Tränen nieder auf die erwachten Vögel, fliegt i Vögel! Bringt meine Tränen ihm der mich verzehrt!

Svensk text

1. Det ljuva milda vårnattsregnet vet när moderjord dess svalka trängtar. Det nalkas och då spira blommor i dess spår.

När natten faller på det kommer sakta det bäres fram på vårens ljumma vindar bestänker allting mildt med pärlors dugg.

De mörka molnen lågo under kvällen över den väg som mig till hemmet förde. Den ensamma lyktan speglades i sjön.

I morgonljuset lysa alla fälten, och himlen ler och ljuva blomster dofter känns strömma från den kejserliga parken.

2. På sommarns värme följer höstens kyla, på vinterns snöfält följer vårens blom och rosig stiger solen varje morgon och rosigt är dess anlet, när den flyr.

Mot havet tränger floden fram. Och sekler förnya sig. Med varje morgonstund ler åter solens ljus och oaflåtligt vandra nya flöden genom strömmen hän.

Ett liv blomstrar fram, vänder aldrig åter, dess väsen är en vindfläkt som flyr bort det korta livets summa en eländig förfallen gravhög med en ogrässkörd.

3. Ack, ännu synes icke morgonljuset jag hör blott huru vilden vildt i fönstret skakar, och mina drömmar fara långt sin kos.

Ett gråsvart regnmoln seglar öfver jorden. Hör stormen gnyr, se flodens vågor jaga, dock kan min smärta aldrig jagas bort.

På mina fönsters dunklar draperier ses skimra mina bittra, bittra tårar; hör svanarna, de vilda, ropa mig.

Jag låter mina bittra tårar flöda på dessa skrämda fåglar, flygen, svanar! Gif mina tårar den som mig förtär.